Historia miasta
Czarnobyl, miasto w północnej części Ukrainy, na północ od Kijowa, przy ujściu Prypeci do Zbiornika Kijowskiego, przy granicy z Białorusią. 14 tys. mieszkańców (1986), po awarii w Czarnobylskiej Elektrowni Jądrowej ludność ewakuowano.
Wykopaliska archeologiczne świadczą o istnieniu miasta na przełomie XI/XII w. Wzmiankowany po raz pierwszy w 1193, należał do Księstwa Kijowskiego. Od połowy XIV wieku należał do Litwy, w 1596 włączony do Korony. W XVI wieku ważny ośrodek handlowy położony przy szlakach wodnych, liczył wtedy trochę ponad tysiąc mieszkańców. Czarnobyl podupadł w połowie wieku XVII w czasie powstania Chmielnickiego. Od 1793 w zaborze rosyjskim. W II poł. XVIII wieku osiedla się duża grupa rosyjskich raskolników, wtedy też zaczyna się intensywne osadnictwo żydowskie. Pod koniec XIX wieku żydzi stanowią blisko 60% mieszkańców, prawosławni 33 %, raskolnicy 9%, katolicy 1%. Od zaborów do rewolucji październikowej jeden z większych centrów chasydyzmu w państwie carskim, siedziba dynastii cadyków Twerskich. W XIX i I poł. XX wieku ważny towarowy i pasażerski port rzeczny, który był wtedy podstawą gospodarki miasta. Miasto specjalizowało się także w produkcji i handlu drewnem, smołą, dziegciem oraz warzywami, których głównym odbiorcą był pobliski Kijów. Podczas kampanii kijowskiej w 1920 miejsce zwycięskiej bitwy polskiej Flotylli Rzecznej Marynarki Wojennej z sowiecką flotyllą dniestrzańską. W latach 1922-1991 w Ukraińskiej SRR. Prawa miejskie od 1941. W czasie okupacji hitlerowskiej, Niemcy wymordowali większość żydowskiej społeczności. Od 1977 działała w Czarnobylu elektrownia atomowa, w której w 1986 roku wybuchł reaktor nr 4.